Życzenia Biskupa na Wielkanoc
Siostry i Bracia,
nadchodzą kolejne już Święta w czasie tej pandemii, przed nami Wielki Tydzień. W historii
pasyjnej ta dzisiejsza niedziela ma szczególne znaczenie: przypomina o tryumfalnym wjeździe
Chrystusa do Jerozolimy, miasta, które zabija proroków, u szczytu Jego ziemskiej misji – ale
wiemy, że w ciągu kilku dni rozegra się cała dramatyczna historia prowadząca do krzyża i
zmartwychwstania.
Najbliższy tydzień pozwala nam przeżyć bardzo wiele w bardzo krótkim czasie: dziś możemy
doświadczyć entuzjazmu ludzi, witających kogoś, kogo uważają za proroka i mesjasza, kolejne dni
dadzą nam czas na przygotowanie się do wydarzeń bezpośrednio poprzedzających Mękę Pańską,
będziemy przeżywać słodko-gorzkie pożegnanie w Ostatniej Wieczerzy, samotność przed Piłatem
i wobec tłumu nawołującego do ukrzyżowania, dramat śmierci na Golgocie, ciszę grobu w sobotę,
wreszcie radość i nadzieję ze zmartwychwstania w niedzielę. Jeśli zdecydujemy się poświęcić
trochę czasu i uwagi temu, by naprawdę duchowo przeżyć ten czas, możemy znaleźć w nim dość,
by się wzmocnić, znaleźć korzenie naszej wiary, nadziei i zaufania do Boga, który w ostatecznej
ofierze czyni zadość za nasz grzech, upadek i uwalnia nas od śmierci i potępienia.
Odnalezienie tych fundamentów, uświadomienie sobie, kim jest dla nas Bóg Stwórca i Zbawca, ma
teraz szczególne znaczenie. W momencie, gdy piszę te słowa, pandemia w naszym kraju tylko
przybiera na sile, rząd ogłasza kolejne ograniczenia i środki bezpieczeństwa. Po ponad roku ta
sytuacja stała się już niemal normalna – przywykliśmy do takiej formy życia, jaka jest dla nas teraz
dostępna, kwarantanna czy maseczka, które kiedyś były wyrazami, których używało się najwyżej
w kontekście szpitali, teraz są czymś, o czym mówimy i słyszymy cały czas. Musieliśmy zmienić
nasze nawyki, inaczej planujemy nasze działania, inaczej myślimy o kontakcie z ludźmi, nasze
więzi w zborach i szerzej w społeczeństwie dramatycznie się rozluźniły. Kiedy ta sytuacja się
skończy, to właśnie będzie największe wyzwanie, jakie przed nami stanie – odbudowanie
społeczności, powrót do tej bliskości, którą wcześniej mieliśmy, do nawyku spotkań i przebywania
razem, ale też, jeśli mówimy o nawykach, powrót do rytmu coniedzielnych nabożeństw już nie
przez transmisje w internecie, ale w naszych kościołach. Jako ludzie i jako Kościół możemy ułatwić
sobie przeżycie pandemii i czasu po niej, jeśli uświadomimy sobie, dlaczego jesteśmy Bogu winni
zaufanie – nie dlatego, że mówimy, że jest Bogiem, nie dlatego, że teologia mówi nam o Jego
przymiotach, ale patrząc na to, co dla nas zrobił na Golgocie. I tutaj przeżycie Wielkiego Tygodnia
może być wielką pomocą, może pozwolić nam doświadczyć wszystkiego tego, co jest nam
potrzebne do życia blisko z Bogiem, do spokojnej nadziei na każdy dzień naszego życia.
W księdze Jozuego, kiedy Izrael ma przygotować się do wejścia do Ziemi Obiecanej, w nieznane i
niepewne, Bóg mówi do bohatera księgi „Czy nie przykazałem ci: Bądź mocny i mężny? Nie bój
się i nie lękaj się, bo Pan, Bóg twój, będzie z tobą wszędzie, dokądkolwiek pójdziesz.” [Joz 1,9]
Bóg nie opuszcza swoich wiernych, sam jest wierny, wspiera, jest warownią, która ocala. Daje nam
nadzieję i poczucie bezpieczeństwa, chociaż przyszłość może być niepewna i może nawet
powodować lęk. Bóg z nami, kto przeciw nam? Jedyne, czego teraz potrzebujemy, to wytrwałość i
czerpana z wiary siła. I tego życzę nam wszystkim na te nadchodzące Święta – umocnienia, siły,
wytrwałości i cierpliwości w zaufaniu, które może nam dać przeżycie tego najbliższego tygodnia.
ks. Marek Izdebski
Biskup ... See more
